Polska ceramika jest unikalną formą sztuki ceramicznej, która powstała na niemieckim Śląsku. Następnie została przeniesiona do Bolesławca.
Polskie garncarstwo wywodzi się z kultury kamienia łupanego, która zamieszkiwała znaczną część Niemiec i całą Polskę w okresie od 3200 do 1800 r. p.n.e. porcelanie ta zamieszkiwała duże obszary Niemiec i Polski w okresie od 3200 do 1800 r. p.n.e. Uważa się, że polska ceramika pochodzi od kultury kamiennej. Kultura ta zamieszkiwała większość Niemiec i całą Polskę w okresie od 3200 do 1800 r. p.n.e. Uważa się, że polska ceramika pochodzi z kultury kamienno-magazynowej. Kultura ta zamieszkiwała większą część Niemiec i całą Polskę między 3200 a 1800 r. p.n.e. Ta kultura wyróżniała się gliną w kolorze brązu lub opalenizny i pasmowymi kropkami na powierzchni naczyń.
Te brązowe naczynia były pierwotnie używane przez rolników jako pojemniki do przechowywania. Później zostały przekształcone w trwałe i piękne elementy ceramiki, które do dziś są w powszechnym użyciu. Niektóre z tych elementów można nawet zobaczyć w muzeach i są one uważane za doskonałe formy rzemiosła artystycznego przez wielu ludzi na całym świecie.
Garncarze założyli cech wokół rzeki Bobr w południowo-zachodniej Polsce w XVII wieku. W miarę doskonalenia swoich umiejętności zaczęli być rozpoznawani i obejmowani patronatem przez wyższe klasy i szlachtę w regionie.
